In dit essay keert Siggie terug naar de ideeën van marxistische feministen uit de jaren zeventig om de dialectiek van reproductieve arbeid onder het hedendaagse kapitalisme te begrijpen en te bevragen, op het kruispunt van gender, klasse en kleur.
De belangrijkste conclusie is dat sociale reproductie niet alleen een sfeer van uitbuiting, vervreemding, isolement en onderdrukking is, maar evenzeer een sfeer van verzet, protest, revolutie en emancipatie kan zijn.